تأثیر ایندول استیک اسید بر میزان پروتئین، کربوهیدرات ها و تبادلات گازی در گیاه سویا تحت تنش آلومینیوم کلرید

در این پژوهش، اثرات ایندول استیک اسید  بر برخی پارامترهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی در گیاه سویا1 تحت تنش آلومینیوم کلرید بررسی شده است. بذرها پس از استریل شدن در ظروف پتری حاوی آب مقطر کشت شدند. سپس گیاهک های 6 روزه به گلدان های حاوی شن شسته شده منتقل شدند و با محلول غذایی هوگلند در شرایط کنترل شده (16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی، دما  c˚25 در روز  c˚18 در شب) آبیاری شدند. گیاهان 20 روزه با غلظت های مختلف آلومینیوم کلرید (0، 50، 100، 200 و 300 میکرومولار) و ایندول استیک اسید (0، 50 و 100 میکرومولار) تیمار شدند و برداشت گیاهان 15 روز بعد انجام گرفت. گیاهان با افزایش غلظت کلرور آلومینیوم، کاهش محتوای نسبی آب برگ ها و میزان پروتئین، قندهای محلول، کلروفیل های a، b، کاروتنوئیدها و فتوسنتز را نشان دادند، اما میزان تنفس و نقطۀ جبران  co2در آن ها افزایش یافت. با افزودن ایندول استیک اسید به محیط کشت، گیاهان کاهش بیش تر میزان قندهای محلول، کلروفیل های a، b، کاروتنوئیدها و فتوسنتز و افزایش بیش تر دیگر عوامل را نشان دادند. هم چنین با افزایش غلظت کلرور آلومینیوم در محیط کشت در هر دو حالت بدون اکسین و با اکسین افزایش میزان قندهای نامحلول، پرولین و مالون دی آلدهید مشاهده شد. با افزودن هورمون اکسین اگرچه در برخی موارد اثرات تنشی آلومینیوم افزایش یافت، اما با افزایش میزان پرولین بردباری گیاه سویا را در شرایط تنش کمی تعدیل بخشید.